Νομίζαμε οτι οι φωτιές θα άλλαζαν κάτι στην Ηλεία.
Νομίζαμε οτι οι άνθρωποι που κάηκαν στις φλόγες θα μιλούσαν στις καρδιές μας.
Νομίζαμε ότι θα γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι πολίτες, καλύτεροι πολιτικοί.
Νομίζαμε. Και κάποιοι πολίτες κινητοποιήθηκαν.
Κάποιοι ευαισθητοποιήθηκαν και δίνουν καθημερινά το δικό τους μικρό αγώνα για τα δάση, για τα αδέσποτα, για το αστικό πράσινο!
Στην Ηλεία παλεύουν και αυτοί.
Παλεύουν να ισοπεδώσουν τα τελευταία δάση που έμειναν.
Παλεύουν να μετατρέψουν ένα λιμανάκι Natura σε διεθνή λιμένα , με όποια περιβαλλοντική καταστροφή αυτό συνεπάγεται.
Παλεύουν να μοιράσουν τη Στροφιλια 10 μέρες μετά το χαρακτηρισμό της ως Εθνικού Πάρκου και 2 μέρες μετά τη φωτιά που την κατέκαψε και δεν απασχόλησε κανένα.
Παλεύουν να μετατρέψουν το δάσος του Βουνού του Κατακόλου σε οικόπεδα & δρόμους.
Παλεύουν να οικοδομήσουν το Καιάφα.
Και τώρα παλεύουν για τη Γλύφα.
Μια απίστευτης ομορφιάς περιοχή, σχεδόν παρθένα, με μια ονειρεμένη παραλία & απίστευτο πράσινο. Ζητάνε να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς και εκεί καθώς καταπατήθηκαν εκτάσεις και έχει ξεκινήσει και εκεί η ανθρώπινη καταστροφική παρέμβαση.
ΤΡΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ .
ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ η ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΝ (ΒΑΣΗ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ)
Και κανείς δεν κοκκινίζει. Κανείς δεν ντρέπεται. Κανείς δεν φοβάται.
ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ.
Μόνο εγώ ντρέπομαι για την απληστία μας.
Μόνο εγώ φοβάμαι για το μέλλον μας.
ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΦΥΣΗ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ
=====================================
Τη συνδρομή της Διεύθυνσης Πολιτικής Γης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προκειμένου να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κλήρου 76 στον οικι-
σμό της Γλύφας, ζήτησε στα μέσα της εβδομάδας με έγγραφο που απέστειλε στην παραπάνω υπηρεσία η Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας.
Σύμφωνα με το έγγραφο, το συγκεκριμένο κομμάτι εάν και μπήκε σε πίνακα αμφισβητούμενων εκτάσεων ουδέποτε ξεκαθαρίστηκε το ιδιοκτησιακό του καθεστώς,
αλλά ούτε και χαρακτηρίστηκε ποτέ ως κοινόχρηστο ή παραχωρήθηκε στην Κοινότητα της Γλύφας.
Συγκεκριμένα, στο έγγραφό της η Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης της Ν.Α. Ηλείας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Κατά την αποτύπωση του έτους 1952 των διαθέσιμων εποικιστικών εκτάσεων στη Γλύφα Ηλείας αποτυπώθηκε ως τεμάχιο 76 με έκταση 4.935 τετραγωνικά μέτρα και καταγράφηκε σε ειδικό πίνακα αμφισβητουμένων εκτάσεων με την παρατήρηση ότι η κυριότητα αυτού αμφισβητείται από την Εκκλησία Αγίου Ιωάννου. Η επιτροπή απαλλοτριώσεων δεν συνεδρίασε ποτέ για το θέμα αυτό, να ξεκαθαρίσει δηλαδή το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης αυτής. Το τεμάχιο αυτό ουδέποτε χαρακτηρίστηκε κοινόχρηστο και ουδέποτε μεταβιβάστηκε στην κυριότητα της Κοινότητας Λυγιάς, κατά τη διαδικασία του άρθρου 197 του αγροτικού κώδικα ή σε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο.
Στις 22 -5- 1989 το Υπουργείο Γεωργίας γνωστοποίησε με το έγγραφό του 126857 στο σύλλογο οικιστών Γλύφας «Αγία Μαρίνα», ο οποίος ζητούσε την παραχώρηση του ακινήτου σε αυτούς, ότι θα πρέπει να ζητήσουν το ακίνητο από την Εκκλησία Αγίου Ιωάννου καθότι όπως αναφέρεται στο έγγραφο αυτό, το Υπουργείο Γεωργίας δεν προτίθεται να εμπλακεί με την Εκκλησία σε δικαστικό αγώνα για την αναγνώριση κυριότητας στο επίδικο τεμάχιο.
Αν και δεν συντάχθηκε ειδική πράξη παραίτησης του Δημοσίου εκτιμάμε ότι το Υπουργείο Γεωργίας ουσιαστικά παραιτήθηκε της αξίωσης κυριότητας, αλλά μόνον υπέρ της Εκκλησίας Αγίου Ιωάννου.
Επειδή, όπως μας καταγγέλλουν, το τεμάχιο αυτό έχει σήμερα καταπατηθεί από άλλον, ο οποίος αμφισβητεί την κυριότητα της Εκκλησίας λόγω απώλειας της νομής και κατοχής αυτής πέραν της εικοσαετίας, η δε Εκκλησία αμφισβητεί την κυριότητα του σημερινού κατόχου λόγω του εποικιστικού χαρακτήρα του τεμαχίου αυτού, ερωτάται αν η επιτροπή απαλλοτριώσεων μπορεί να εξετάσει σήμερα την παραπάνω υπόθεση με αναπομπή σε αυτήν του θέματος με νομαρχιακή ή υπουργική απόφαση και πώς εκτιμάτε εσείς μία τέτοια ενέργειά μας».
Εδώ θα δειτε και παλαιότερο άρθρο περί των καταπατήσεων από τοπικούς άρχοντες!
