ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ...ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Πανέμορφες λέξεις για να μη ξεχνάμε τους ανθρώπους που χάσαμε στις ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2007!
Ευχαριστούμε τη Μαρία γιατι δεν ξεχνά & δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε!
***********

Giannakopoulou Maria wroteon August 24, 2009 at 2:39pm

Ω άνθρωπε της Μοίρας,
παιδί του Θανάτου,
ε0ίσαι τόσο κοντά αλλα και τόσο μακρια,
αχτίνα σωτηρίας το σκονισμένο παρελθόν
μα είναι τόσο σκοτεινό και μακρινό όσο ποτέ...

Κόκκινο το δάκρυ,μαύρος ο πόνος...
Ω νέε,φεύγεις κι ας θέλεις να μείνεις,
χάνεσαι κι ας θέλεις να σωθείς,
πεθαίνεις κι ας θέλεις να ζήσεις.

Βουβές οι φωνές κραυγές ο πόνος,
χέρια ανήμπορα να σε βοηθήσουν,
μνήμες που δε θέλουν να σβήσουν
ούτε να τελείωσει ό,τι δε ζουν.

Η καρδιά σου πάγωσε το αίμα,
το σώμα κόλλησε στη φλόγα,
μην μας αφήνεις πίσω πια,
πάρε ό,τι αγαπάς μαζί σου...

Ω Ψυχή ανθρώπινη,
Ψυχή γενναία
το σώμα σε παλεύει,
δεν αντέχει άλλο,
λιώνει σαν το κερί κι εσύ το φιτίλι,
πουθενά κλωστή,λεπίδι να πιαστείς...

Μάνα κομμάτι σου η ψυχή που χάνεται,
αίμα από το αίμα,
σώμα από το σώμα σου.
Ούτε χέρι παρηγοριάς,
μήτε μιλιά ελπίδας,
τίποτα δεν έμεινε σε 'σένα...

Ω παιδί νέο,παιδί αμούστακο.
Σε δρόμο ανάδρομο πλέον προχωράς...
Δεν ξέρεις που πατάς και που να πας
δίχως οδηγό πατέρα και άγγιγμα μητέρας.

Ζωή μου σ'αφήνω και μ'αφήνεις,
Δε θέλω να πεθάνω!
Σ'αγαπώ!
Θέλω να σε δω για το στερνό αντίο
η φωνούλα και η ψυχή όμως τετέλεσται.

Θεέ γιατί μας στερείς τον εαυτό μας;
Πού μας πας;
Είναι νωρίς ακόμα...
Η πνοή του Χάρου ας σβήσει για λίγο...
Και τι δε θα έδινα για άλλη μια εικόνα!
μια αγκαλιά μίσους,ένα δάκρυ χαράς.
Κανείς δε μας πόνεσε όλοι θα μας πονέσουν.
Τα μάτια σου το μαρτυρούν.Κλαίς...

Σβήνουν οι φωνές οι τόσο γνώριμες.
Φεύγουν με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή.
Ο πόνος κραυγής σβήνει τα λόγια...
Ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει.

Καλό σας ταξίδι...