ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΠΕΝΘΗΣΩ?

Γιατί δεν με αφήνετε να πενθήσω?
Γιατί δεν με αφήνετε να κλάψω?
Γιατί δεν με αφήνετε να θυμηθώ & να πονέσω για ό,τι έχασα?

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά κατάλαβα τη διαμαρτυρία των οικογενειών των θυμάτων. Κατανόησα την επιστολή τους προς το ΔΗΜΟ ΖΑΧΑΡΩΣ όπου διαμαρτύροταν για οποιαδηποτε εκδήλωση θα αφορούσε στα χαμένα-καμμένα αγαπημένα πρόσωπα!

Τώρα κατάλαβα και οργίστηκα.

Οργίστηκα όταν γέμισαν οι εφημερίδες με τις "επετειακές" δηλώσεις των υπευθύνων σχετικά με τις περσινές τραγικές απώλειες της Ηλείας.

-Οργίστηκα με το κο ΝΟΜΑΡΧΗ που σε δελτίο τύπου αυτή την ημέρα, την επέτειο όπως τελικά την αποκαλούν μερικοί, ΕΚΑΝΕ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ & τοποθετήθηκε συνοπτικά επί όλων των αιτημάτων του νομού
(http://www.nailias.gr/start.html, στο ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΟΥ 2007)

-Όργίστηκα με τα μεγάλα κόμματα που αλληλοκατηγορούνται και θέτουν τις δικές τους καλύτερες λύσεις για την επίλυση των προβλημάτων που προέκυψαν από τις πυρκαγιές και για το πως θα χειρίζονταν ο καθένας τους τη κρίση.

Οργίστηκα γιατί ξέρω.
Γιατί ξέρω ότι όταν χάνεις ένα δικό σου άνθρωπο , όταν τον αγαπάς αληθινά τότε τα ΔΑΚΡΥΑ ΣΟΥ & ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΣΟΥ δεν τη βγάζεις βόλτα στα κανάλια.
Γιατί ξέρω ότι όταν χάνεις ένα δικό σου άνθρωπο & αυτή η απώλεια σου αλλάζει τη ζωή για πάντα, ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΣΟΥ με τις φωτογραφίες σας αγκαλια μπορείς να κλάψεις, να τιμήσεις τη μνήμη του, να τον αγαπήσεις ξανά από την αρχή.
Γιατί ξέρω ότι όταν πονάς δεν κάνεις απολογισμούς, δεν κάνεις προγραμματισμούς, δεν κλείνεις λογιστικά τα βιβλία της ζωής σου.
"Ο αληθινός πόνος είναι ΒΟΥΒΟΣ" μου είχε πει κάποτε ένα πατέρας (πραγματικός, ταπεινός και αξιολάτρευτος ιερέας). "Τον κρατάς, τον κρύβεις καλά μέσα στα σωθικά σου και ΘΥΜΑΣΑΙ. Θυμάσαι και δίνεις στον άνθρωπό σου την αξιοπρέπεια, την τιμή, την αγάπη που του αξίζει.Οταν ακούς ανθρώπους να ουρλιάζουν & να χτυπιούνται , παιδί μου, είναι συνήθως αυτοί που δεν φέρθηκαν καλά στον άνθρωπο εν ζωή και έτσι προσπαθούν να ελαφρύνουν την ένοχη συνείδησή τους".


Προγραμματικές δηλώσεις, σχέδια μεγαλόπνοης ανάπτυξης, κατηγόριες...Αυτά δεν είναι θρήνος και οδύνη αξιότιμοι κύριοι. Αυτά δεν είναι επέτειος.Αυτά δεν είναι μνημόσυνο.
Αυτά δεν ταιριάζουν σε αυτές τις ημέρες αξιότιμοι κύριοι.
Αφήστε τες για όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.

Και αφήστε τις οικογένειες των θυμάτων να θρηνήσουν με αξιοπρέπεια τους ανθρώπους τους που χάθηκαν τόσο τραγικά μέσα στις φλόγες.
Και αφήστε όλους εμάς να ρίξουμε μια ματιά στις στάχτες και στα αποκαίδια μέσα στα οποία μας αφήσατε να ζούμε!